را حل...

کمبود آب در شهر، امری طبیعی و روزمره شده که همه به آن عادت کرده‌ایم. از طرفی مسؤولین مرتبط تمام سعی (!) خود را نموده‌اند و مشکل بی‌آبی بطرف نشد. از آن جهت که دیگر سعیی برای انجام دادن از طرف آن‌ها باقی نمانده، بر آن شدیم راه حل‌هایی جهت رفع مسئله را به خودمان پیشنهاد بدهیم:

1.    یک بنده خدایی در جایی به یکی از آقایان گفته بود: «آب مایع حیات است و ما از مایع حیات محرومیم!» ما به عنوان یک راه حل فرهنگی برای حل بحران آب پیشنهاد می‌دهیم قبل هر چیز این تفکر را عوض کنیم. اصلاً چرا آب مایع حیات باشد؟ چرا چیز دیگر نباشد؟ مثلاً چرا شربت مایع حیات نباشد؟ یا مثلاً آب‌میوه؟ یا شیر؟ یا چرا نوشابه را مایع حیات ندانیم؟ یا اصلاً نفت مایع حیات باشد؟ البته نفت هم به اندازه آب نایاب است اما بالاخره بهتر است این تفکر غلط را مبنی بر مایع حیات بودن آب از بین ببریم تا به این ترتیب با نبود آن، حیات ما در معرض خطر قرار نگیرد.

2.    اصلاً کی گفته که آب کم است؟ جرأت دارد بگوید! اگر هم گفته مگر تقصیر کسی است؟ باران نمی‌بارد! برویم ابرها را فشار دهیم یا باران ببارند یا آنقدر فشارشان دهیم که اشکشان در بیاید و باز باران ببارند! (هرچند ابرها این روزها به حال ما و مشکلاتمان در شهر بغض کرده‌اند نمی‌دانم کی گریه شان می‌گیرد!)

3.    یکی از روش‌های روانشناسی مدرن «تلقین» است. هی نفوس بد نزنیم و تلقین منفی نکنیم تا فضا متشنج شود. هی نگوییم آب نیست و ذهن مردم را خراب کنیم! بیایید هی بگوییم «چقدر آب فراوان است! آب اصلاً قطع نمی شود! همیشه آب در شیرهای خانه جاریست ...» اینگونه با ارائه تلقین مثبت؛ هم از تشویش اذهان عمومی و خصوصی جلوگیری می‌کنیم هم کمبود و نبود آب تبدیل به یک معضل نمی‌شود!

4.    هی ننشینیم اعتراض کنیم که چرا گفته‌اند مشکل کمبود آب در هیچ جای استان نیست! آخر اینجا که مشکل کمبود آب ندارد! اینجا آب کلاً نیست که بخواهد کمبود داشته باشد. پس ما نبودِ آب داریم و مشکل کمبود آب نداریم و آن حرف کاملاً صحیح است. ضمناً ما کی هستیم که بخواهیم در آمار باشیم؟ این تفکر هم باید به صورت ریشه‌ای فرهنگ‌سازی شود تا مشکل آب حل شود.

5.    در پایان می‌توان به دوران عصر حجر بازگشت و مانند کوزت کوزه بر دوش گرفت و به «سرِ اُو» رفته و کوزه را «آب جا کنیم». این چشمه که مال خداست و کسی هم نمی‌تواند آن را از ما بگیرد و خدای بزرگ و قادر بدون منت آن را بر ما ساری و جاری کرده است. کمی زحمت کشیدن و شکر به جا آوردن بهتر است تا کشیدن منت ناجوانمردانی که آب را بر مردم این شهر بسته‌اند!